Size neyle ilgili olduğunu açık bir şekilde anlatan ve hiçbir şeyi mantıklı hale getirmeyen bir oyunu seviyorum ve görsel roman Beni Canlı Diri Gömmeyi Durdurun, Güzel kesinlikle budur. Gerçekten diri diri gömülüyorsun. Sizi gömen kişi, henüz ölmediğinize dair itirazlarınızı bir kenara bırakan ve ölü bir kişinin gömülmekten kaçınmaya çalışması durumunda tam olarak böyle söyleyeceğini belirten kız arkadaşınızdır. Mantığı hata yapamam.

Kız arkadaşınızın sizi diri diri gömdüğünü gösteren animasyonlu görselin altındaki aşağı oku tıkladığınızda, siz onlardan kurtulmak için tıklamadığınız sürece çizgi film farelerinin periyodik olarak sizi yemeye çalıştığı karanlık, mantar şeklinde bir siyah ekran keşfedeceksiniz. Bunun altında, omzunda bir fare olan darmadağınık bir kadının canlı canlı gömülmenin o kadar da kötü olmadığına dair güvence verdiği Alice Harikalar Diyarında tarzı bir oyuk var. Kendisinin de belirttiği gibi, “yeraltı kapitalizmden kaçmanın tek yeri gibidir, ayrıca güzel ve havalı”. Tekrar ediyorum, mantıkta hata yapamam. Sonra seninle kart oynamayı teklif ediyor. Söz konusu kartların üzerinde harika bir şenlikli kemirgen Joker de dahil olmak üzere fareler karalanmış. Bir “fare tanrısı”ndan bahsediliyor.

Yeraltında kart oynayan fare kadınla bir tur oynadıktan sonra, kız arkadaşıma yeraltında kart oynayan fare kadından bahsetmek için mezar ağzına doğru tünel açtım ve o da sürrrrr dedi, yeraltında kart oynayan fare kadın, bu kesinlikle gerçek bir şey. Daha sonra bazı sinir bozucu gıcırdayanların hassas parçalarımı yemesini engellemek için araya giren fare ekranına geri döndüm ve yanlışlıkla “toprağa boyun eğme” seçeneğine tıkladım. Oyun bitti.

Yeni bir oyuna başladım ve birkaç diyalog alışverişinde “toprağın içinde boğulmayı” başardım. Bu eğlenceliydi. Burada kişisel anı unsurunun rol oynadığını hissediyorum. Bence sen de oynamalısın. Ücretsiz, biliyorsun.